136. zupa z ciecierzycy i kukurydziane trójkąciki.

     Jak po świętach? Najedzeni? Radośni?

     Muszę przyznać, że u nas doskonale! Trzy dni z rodziną, piękna pogoda i mnóstwo, naprawdę mnóstwo wybornego jedzenia. Stwierdzam z pełną świadomością tego, co piszę – w święta najlepiej sprawdza się tradycyjne jadło. Tak więc skosztowałam żurku, jarzynowej sałatki (która w KAŻDYM domu smakuje INACZEJ!), drobiowych (kupionych specjalnie dla nas :P) wędlin, jedliśmy jajka z różnymi sosami (chrzanowym, czosnkowym, tatarskim...), drobiową galaretkę, śledzie i mnóstwo obłędnego ciasta.

     Czas jednak wrócić do rozsądnych ilości pożywienia, dlatego też dziś chciałabym zaproponować Wam dwie pyszności. Po pierwsze – zupę z ciecierzycą i pomidorami oraz trójkąciki z kaszy kukurydzianej.

Zupa z ciecierzycy jest sycąca, zdrowa i smaczna, do czego przekonywać chyba nie muszę. Przepis zaczerpnęłam z Kwestii Smaku i w zasadzie zmodyfikowałam go tylko odrobinę.

Zupa z ciecierzycy  

Składniki (2 spore porcje):

- 2 ząbki czosnku (użyłam czterech);

- 250 g suchej ciecierzycy;

- 1 puszka pomidorów;

- oliwa z oliwek;

- pół litra bulionu;

- makaron tagiatelle (użyłam 3 gniazdek)

- natka pietruszki;

- pieprz, sól;

     Ciecierzycę moczyć przez 12 godzin (można też użyć już tej gotowej do spożycia). Odcedzić, dokładnie opłukać, ponownie zalać wodą i ugotować do miękkości. Czosnek posiekać drobniutko i podsmażyć go z rozmarynem na niewielkiej ilości oliwy z oliwek (oj tam, albo i oleju zwykłego). Dodać pomidory i resztę oliwy. Gotować około 10-15 minut, po czym dodać bulion, odcedzoną ciecierzycę i natkę pietruszki. Gotować dalej przez mniej więcej 5 minut, po czym część zupy odlać, zmiksować i ponownie  wlać do garnka – zmiksowana część nada zupie gęstości, a w samej zupie i tak pozostaną ziarna ciecierzycy. Zupę podawać gorącą, z ugotowanym uprzednio makaronem.

Trójąciki z kaszy kukurydzianej

Składniki (2 porcje):

- 175 g kaszy kukurydzianej (używam Sante – tak, pozwalam sobie właśnie na walącą po oczach reklamę, ale nie bezpodstawnie - praktycznie wszystkie produkty Sante, których miałam przyjemność kosztować dzięki uprzejmości firmy, są smaczne i niedrogie. Pakują kaszę w opakowania po 350 g – dzieliłam je już w różny sposób, ale najlepiej i tak wychodzi na pół, więc opakowanie wystarcza mi na dwa razy. Porównałam też cenę z kaszą kukurydzianą na dziale ze zdrową żywnością – o wiele niższa, więc to kolejny plus);

- 2 szklanki wody (i tak trzeba dolewać więcej);

- świeży koperek;

- sól, pieprz;

- oliwa z oliwek / olej / masło

     Wodę gotujemy w dość wysokim garnku (kasza „lubi” pryskać). Do wrzącej wsypujemy kaszę i ciągle mieszamy. Woda wchłania się dość intensywnie, musimy więc uważać na to, by kasza się nam nie przypaliła. Wody dolewamy w zależności od potrzeb, pamiętając jednak, że kasza musi wyjść nam bardzo gęsta (aż łyżka staje ;p). Gotujemy ją około 15 minut, soląc w międzyczasie, a najlepszym dowodem na to, że  jest już prawie gotowa, jest to, że po tym czasie powinna „odrywać” się nam od ścianek garnka i odrobinkę (!) przypalać u dołu.  Dosypujemy posiekany koperek, Kaszę „rozsmarowujemy” grubą warstwą na dużym talerzu, desce, bądź czymkolwiek, na czym będzie się nam dobrze ją kroić. Pozostawiamy do ostygnięcia, po czym kroimy w trójkąty (można w kwadraty, a nawet w kółka, wycinając je szklanką, ale wtedy zostaje nam sporo resztek, których nie wypada wyrzucić). Delikatnie smarujemy oliwą i podsmażamy na zwykłej, lub grillowej patelni (jeśli wolimy aromat masła, uprzednio rozpuszczamy je na patelni, dopiero później kładziemy na niej trójkąty).

     Kukurydziane trójkąty wyśmienicie smakują zarówno na ciepło, jak i na zimno. Dobrze prezentują się na talerzu w towarzystwie sałatki, lub jako dodatek do mięsa, czy nawet zwykła przekąska na imprezie. Początkowo planowałam zrobić kukurydzianą kostkę i nadziać na patyczki do szaszłyków, lub wrzucić do sałatki, ale uznałam, że trójkąty będą wyglądać ładniej.

 

     Z innej beczki natomiast... zasługuję na nagrodę w kategorii niezdary roku. Realizując postanowienie pt. rolki-codziennie-żeby-jędrnymi-pośladkami-orzechy-łupać!, udaliśmy się wczoraj po obiedzie na promenadę, żeby pojeździć. Idzie mi coraz lepiej i nie wyglądam już jak ostatnia ofiara losu, wymachująca białą flagą, więc... coś mnie podkusiło, by odjechać od Waldka, siedzącego na ławce i rozmawiającego przez telefon. No i pojechałam. Tak pojechałam, że nawet nie zdążyłam mrugnąć, a ziemia zaatakowała mnie z siłą równą trzęsieniu z Japonii. W głowie to mi aż chyba zachlupotało i zdołałam tylko pisnąć ała. Jegomość jadący na rowerze zapytał, czy  jestem cała, a ja z drżącą brodą i łezkami w kącikach oczu odpowiedziałam tylko taaaaa.... Wstałam, otrzepałam się i po karczemnej awanturze za niedopilnowanie mnie, stwierdziłam, że rolek już na nogi nie włożę (najpewniej tylko do dzisiejszego popołudnia... :P). Mimo to – dziewczyny, na rolki! 

P.S. Wyniki konkursu do piątku, przypominam! A ja pochwalę się, że wygrałam kolejną książkę w kolejnym konkursie literackim. Wystarczyło, bym wróciła do pisania i proszę, aż mi się buźka cieszy... ;)