Schudnąć przed Bożym Narodzeniem.

            Cztery dni do Świąt! Ostatni dzwonek, by mocno zacisnąć pasa i do soboty pozbyć się kilograma, czy choćby kilku dekagramów.  Ale o tym za chwilę.

           Wracam z blogiem i startuję od nowa. Nie wszystko będzie tak, jak dawniej, bo szykują się zmiany. 

Po pierwsze: posty będą dodawane rzadziej. Stawiam na jakość, nie na ilość, stąd też może zdarzyć się i tak, że napiszę coś raz na dwa tygodnie. Ma na to również wpływ moja chęć skupienia się na pracy magisterskiej. Wybrałam fantastyczny temat, ale przede mną dużo szukania. Zależy mi na jak najlepszej pracy, więc zabierze mi ona wiele czasu, często kosztem obu blogów. 

Po drugie: chcę się skupić nie tylko na kwestiach – jak zrzucić, tylko – jak jeść zdrowo i żyć w zgodzie ze sobą i z własnym ciałem, w myśl tego, co kilka dni temu przecztałam na Facebooku u Beaty Pawlikowskiej – Dbam o siebie, jem tylko zdrowe rzeczy, przygotowywane w zdrowy sposób - bo jestem przekonana o tym, że to co wkładam do swojego organizmu musi mieć wpływ na to jak się czuję.

Na przemyślenia dotyczące ostatecznego kształtu bloga daję sobie czas do końca roku. Spróbuję wówczas zmienić szatę graficzną i uczynić stronę bardziej przyjemną dla oka. Od momentu zawieszenia bloga, co nie odbyło się dawno, wciąż zastanawiałam się, jaki sens ma bezustanne pisanie o odchudzaniu. Doszłam do wniosku, że nie ma sensu żadnego, stąd też moja prośba o Wasze sugestie. (Nawiasem mówiąc, rozbawiły mnie do łez insynuacje o mojej chęci zrobienia olbrzymiej kariery na blogu, mojej interesowności i innych tego typu rzeczach. Części tych komentarzy nawet nie publikowałam, bo szkoda byłoby Waszego czasu na ich czytanie, ale ważne jest jedno - żaden z poważnych blogerów nie traktuje pisania bloga wyłącznie jako działalności charytatywnej :))).

Teraz pozwolę sobie wrócić do tematu przewodniego dzisiejszego wpisu, a jest nim, mówiąc wprost – zaciśnięcie pasa przed Świętami (i nie stoi to w sprzeczności z tym, co kiedyś pisałam na temat "przedślubnego odchudzania").  

W moim przypadku trwa to już od początku ubiegłego tygodnia. Dobrze wiem, że trudno jest odmówić  sobie w Święta czegokolwiek. No bo – powiedzmy sobie szczerze. Trzeba mieć naprawdę niezwykle silną wolę, by zignorować zapach kapusty z grochem, ryby po grecku i śledzi w śmietanie, nie wspominając już o makowcu, czy serniku (albo sześciu słoikach pierniczków, które piekłam i lukrowałam w weekend...). W tym roku postanowiłam, że zamiast po Świętach płakać i wnosić oczy do nieba z pytaniem: Boże, dlaczego tyle zeżarłam?, postanowiłam przygotować się nieco wcześniej. 

Na początek zwiększyłam ilość ćwiczeń. Odkryłam, że najłatwiej ćwiczy mi się przy muzyce, a i czas wówczas mija szybciej. W ten oto sposób zwiększyłam liczbę ćwiczeń na uda i pośladki do stu powtórzeń na każdą nogę (i oczywiście nie robię ich wszystkich od razu – najpierw robię po trzydzieści na każdą nogę, po chwili dwa razy po dwadzieścia i trzy razy po dziesięć). Liczbę przysiadów zwiększyłam do osiemdziesięciu. Więcej nie mogę i nie chcę, bo kolana chrupią mi niesamowicie. Później robię pięćdziesiąt skrętów w talii, przez kilka minut biegam i podskakuję w miejscu, a na koniec ćwiczę ręce i robię pompki.

Ograniczyłam również ilość zjadanego pożywienia. Jem tylko śniadanie i obiad, a zamiast kolacji owocową sałatkę. Pomiędzy głównymi posiłkami zjadam po jednej mandarynce i piję dużo gorących napojów, dzięki czemu nie odczuwam głodu. Tym sposobem w ciągu tygodnia zrzuciłam 2 kilogramy.

Dlaczego to robię? Przede wszystkim z tego powodu, by po Świętach nie musieć zrzucać większej ilości kilogramów i nie wyrzucać sobie, że zjadłam za dużo. Moja waga od początku jesieni nieustannie krąży między 72-74. Za kilka tygodni zacznie spadać, jak to zazwyczaj bywa zimą (pamiętajcie o tym, że tak jak zwierzęta zwykle przybieramy na jesień, a chudniemy zimą, aż do wiosny!).  

Jednym z najlepszych i  najzdrowszych sposobów na to, by przed Świętami zrzucić chociaż parę dekagramów (każdy spadek wagi przed Świętami należy traktować jak sukces!), jest wspomniana  już duża ilość ruchu. Nieważne, czy są to ćwiczenia w domu, godzina fitnessu, czy dłuższy spacer z psem w tempie szybszym, niż zwykle. Wiem, że przed Świętami ilość czasu, które można poświęcić na wymienione czynności jest ograniczona. Liczy się tu jednak każdy możliwy rodzaj ruchu. Pucujesz łazienkę? Myjesz okna? Spróbuj poruszać się szybciej. Brzmi to zabawnie, ale naprawdę działa. Nadając sobie szybsze tempo, szybciej się spocisz i spalisz więcej kalorii. Spalasz je również podczas biegania po sklepach w poszukiwaniu karpia, jak i krzątając się po kuchni.

O kuchni mówiąc... spróbuj zapomnieć o podjadaniu. Ciężko jest nie próbować tego, co się aktualnie przyrządza, ale czy zdajesz sobie sprawę, że próbując po kilka razy jednej gotowanej przez Ciebie potrawy (albo wybierając resztki surowego ciasta lub kremu...), możesz w ciągu dnia pochłonąć dodatkowe kilkaset kalorii? To naprawdę dużo, więc w dniu, w którym czeka Cię gotowanie największej ilości kalorycznych potraw, spróbuj darować sobie kolację, lub zamień ją na jogurt naturalny i kilka mandarynek, czy jabłko. Możesz również przygotować mniej kaloryczny obiad. Jeśli zaś po podjadaniu w ogóle nie będziesz odczuwać głodu, nie jedz nic na siłę. Nie ma sensu jeść tylko dlatego, że właśnie wybiła pora obiadu. To naprawdę proste i nie wymaga od Ciebie wielkiego wysiłku, a po świątecznym ucztowaniu z pewnością będziesz mieć znacznie mniej do zrzucenia. A kto wie? Może dzięki zgubionej do soboty wadze, odmówisz sobie w Święta kolejnego kawałka ciasta nie chcąc marnować osiągniętego rezultatu? ;)