120. puszyste bułeczki śniadaniowe.

Ledwie parę godzin po poprzednim wpisie i proszę! Nie mogłam się doczekać, by zamieścić tu ten przepis, choć rozsądek podpowiada mi, żebym poczekała jeszcze dwa dni. Ale na co mam czekać, skoro wspomnienie tych delikatnych jak chmurka pyszności wywołuje błogi uśmiech na mojej twarzy?

                Białego pieczywa unikam. Nie zwykłam jeść go częściej, niż raz w tygodniu, w weekendowe śniadania. Żywię się deskami (ostatnio pokochałam serek do kanapek ze szczypiorkiem, Piątnicy. Twój Smak się nazywa i jest znie-wa-la-ją-cy!) i to wystarcza mi w zupełności.

                Jednak jako aspirująca do miana Perfect Housewife młoda kobieta, nie potrafiłabym prawidłowo funkcjonować w świecie, gdybym nie nauczyła się, jak piec pyszne, śniadaniowe bułeczki. Jak zwykle, nad przepisami różnego rodzaju spędziłam dobrych kilkadziesiąt minut. Albo nie pasowało mi jedno, albo drugie. W końcu, po długich poszukiwaniach, trafiłam na to, co od razu wydało mi się strzałem w dziesiątkę. Na blogu dorotus76 (który to blog nota bene jest jednym z moich ulubionych), znalazłam przepis na bardzo puszyste bułeczki. 

Składniki:

- 1 szklanka letniego mleka;

- 110 g miękkiego masła;

- 1/4 szklanki cukru (dorotus76 pisze, że zmniejszyła ilość do 2 łyżek. Wszystko fajnie, tylko że... jak świat długi i szeroki, 2 łyżki cukru to ¼ szklanki ;p);

- 2 jajka, roztrzepane;

- 3/4 łyżeczki soli;

- 4 szklanki mąki pszennej;

- 3 łyżeczki suchych drożdży (12 g) lub 24 g świeżych (używałam świeżych, bo jakoś bardziej im ufam... ;p)

Zaczyn wykonałam następująco, wg wskazówek autorki: do całej mąki wkruszyłam drożdże, zalałam kilkoma łyżkami mleka i zasypałam lekko mąką, po czym zostawiłam w ciepłym miejscu do wyrośnięcia na mniej więcej 20 minut. Po tym czasie wszystko zaczęłam miksować (tymi końcowkami w kształcie świderków, czy jak to tam...) i dodawać pozostałe składniki. Przykryłam miskę z ciastem i pozostawiłam do kolejnego wyrośnięcia. Gdy ciasto podwoiło objętość, zaczęłam formować z niego bułeczki i układałam na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. Po raz kolejny zostawiłam je do wyrośnięcia, oczywiście uprzednio przykrywając blaszkę. Gdy bułeczki osiągnęły już pożądaną wielkość i lekko zetknęły się ze sobą , posmarowałam je roztrzepanym jajkiem i posypałam ulubionymi przyprawami (kilka zostawiłam bez przypraw). Wstawiłam do piekarnika nagrzanego do 185˚C i piekłam przez około 25 minut, aż zbrązowiały z wierzchu.

Bułeczki okazały się być bardziej kwadratowe, niż okrągłe, ale tak własnie miały wyglądać. Były puszyste i PYSZNE! Pierwszy raz w życiu miałam wrażenie, że bułeczki wręcz rozpływają się w ustach i muszę przyznać z pełną świadomością, że były smaczniejsze, niż moje ulubione cynamonowe wypieki z piekarni znajdującej się naprzeciwko dworca (eee... zburzonego?) w Katowicach. Upiekłam je w sobotę, a jeszcze w poniedziałek wcinaliśmy je na śniadanie. Byłam zdziwiona faktem, że prawie wcale nie traciły na świeżości i były tak samo wyborne, jak dwa dni wcześniej =)