wtorek, 4 września 2012

Polskie jedenastolatki są najgrubsze w Europie


ozzienews.com
                Początek roku szkolnego skłonił mnie do refleksji. Gdy wczoraj spacerowałam z psem, w oczy rzuciła mi się dziewczynka wracająca chyba z rozpoczęcia roku, na oko jedenastoletnia. Z widoczną nadwagą… i lodem w ręce. Przypominała mnie samą sprzed lat, a ja pomyślałam, że naprawdę źle się dzieje. Nie jest to niestety tylko moja obserwacja – raport sieci badawczej Health Behaviour in School-aged Children ogłoszony w maju mówi, że polskie nastolatki należą do najgrubszych w Europie. Co więcej, co trzeci polski jedenastolatek ma nadwagę!  

beyondbigbones.co.pl
                I powiedzcie mi, proszę – czyja to wina? Bo chyba nie każdy z tych 30% nastolatków jest CHORY? To, że polskie nastolatki mają nadwagę, jest wyłącznie winą ich rodziców, czasami dziadków. Gdy pisałam o tym kilkanaście miesięcy temu i Onet polecił mój post na stronie głównej, spadły na mnie gromy. Że gówno wiem, że nie mam prawa się wypowiadać, że bredzę. Ale statystyki nie kłamią, ulice tym bardziej. Polskie nastolatki SĄ GRUBE. Wystarczy wejść do pierwszej lepszej podstawówki i rozejrzeć się wokół. Wystarczy zerknąć na asortyment proponowany przez szkolne sklepiki. Ze swoich szkolnych czasów pamiętam słodkie szyszki z dmuchanego ryżu, stosy chrupek i chipsów, batony, słodkie bułki i gazowane napoje. O ile się nie mylę, pojawiały się tam od czasu do czasu zwykłe bułki z sałatą, szynką i warzywami, ale ich cena przekraczała równowartość dwóch paczek chipsów – totalne nieporozumienie. Wystarczy zresztą popatrzeć na dzieci na ulicach, gdy wracają z plecakami ze szkoły. Lody, cukierki, batony, chrupki – one naprawdę jedzą to bez przerwy. I teraz zastanawiam się, jak wiele z tych dzieciaków wyniosło te zwyczaje z domu? Jak wiele z nich zostało nauczonych zdrowego odżywiania? Czy jedzą pomidory? Ryby? Kasze? A może serwuje się im na obiad pizzę, spaghetti i kluchy, a w weekend zabiera do McDonaldsa lub KFC? Czy uczy się je zamiłowania do wysiłku fizycznego? Chodzi się z nimi na spacery, czy może na sobotnio-niedzielną przechadzkę do galerii handlowej?   


96.blog.com


                Pozwolę sobie zamieścić Wam to, co pod przedostatnim wpisem w komentarzu zacytowała moja ulubiona Charlie: 

"W przedszkolu, w którym pracuję, przeprowadzono jakiś czas temu akcję "Zdrowy przedszkolak". Polega on na tym, że:
 1. Następuje wprowadzenie do diety dzieci produktów pełnowartościowych, ciemnego pieczywa, zbilansowanej ilości warzyw i owoców, nie używamy żadnych sztucznych dodatków smakowych (w tym kostki rosołowe, ziarenka smaku), jogurty lub ciastka które dzieci dostają są robione na miejscu, podobnie jak soki, czy drobne przekąski. Itp, itd.
 2. Każdego dnia w przedszkolu dzieci uczestniczą w lekkich ćwiczeniach ruchowych, dostosowanych do wieku i możliwości dzieci.
 3. Nie podajemy dzieciom gazowanych napoi, kofeiny, syropów owocowych kupnych, lizaków, cukierków i innych słodyczy z dużą zawartością cukru, w zamian oferujemy duży wybór owoców i przekąsek słodkich i wytrawnych, przygotowywanych w przedszkolnej kuchni lub zakupionych w zaufanych sklepach z żywnością zdrową.
 4. Nie podajemy produktów modyfikowanych.
 I kilkanaście innych punktów.

Gdybym miała dziecko, naprawdę ucieszyłabym się, że mój skarb nie dostaje śmieciowego jedzenia. W dobie siedzenia przy komputerze i zażerania się fast foodami, coraz więcej dzieci już w wieku przedszkolnym ma nadwagę, czy nawet problemy zdrowotne spowodowane otyłością. Więc taka akcja mająca na celu zdrowe odżywianie i wypracowywanie zdrowych nawyków żywieniowych u dziecka, to super sprawa, nie? No, nie...
Od następnego miesiąca, kiedy przedszkole znów będzie otwarte, wchodzi program zdrowego żywienia. Znaczy to, że jeszcze nie zaczął się nawet jeden dzień pod patronatem akcji, a już mieliśmy zażalenie. Przyszła do nas Pani Matka. Tak, z dużych liter, to bardzo ważny tytuł. Pani Matka jest matką dziecka ze sporą nadwagą, wywołaną przez dziwny zwyczaj mamusi, wożącej czteroletnie dziecko w wózku na każdym dłuższym spacerze. Dziewczynka dostaje też do jedzenia ogromne porcje kanapek, smażonego kurczaka, sera w panierce itp., które matka pakuje jej do przedszkolnego plecaczka. Przypominam, że w przedszkolu mamy śniadania, obiady i podwieczorek, więc dokarmianie dziecka jest zbędne. Na początku, gdy jako trzylatka trafiła do nas, dziewczynka nie chciała w ogóle chodzić. Przekonałyśmy ją jednak do spacerów, a jej matkę, że córce nie grozi śmierć głodowa jeśli nie zapakuje jej do przedszkola kilograma mięsa i słodyczy. Mała powiedziała nawet, że bardzo jej smakuje to, co dostaje w przedszkolu -więc mały sukces. Niestety, za mały, bo matka zawsze czeka na córeczkę z zestawem z Happy Meal'a. Dzisiaj Pani Matka odwiedziła moje skromne progi, z miną męczennicy. I wyłożyła, co ją w duszę bodło:
 - Pani, zrozum mnie. Moje dziecko maleje w oczach! Jeść już nie chce tak jak wcześniej, buntuje się, a ja jej same frykasy gotuję. Nie ruszy. Weźcie, nie możecie tak!
 - Ale o co pani chodzi? - pytam.
 - Bo wy jakieś dziwactwa gotujecie, nie można tak! Ja wiem, że wy myślicie, że to dobrze dla dziecka, ale to kłamstwa, bo oni chcą pieniędzy! (do teraz nie wiem kto). Dziecko musi być pulchne, a nie jakiś szkieletor.
 - Program zakłada walkę z nadwagą u dzieci, a nie głodzenie ich, proszę pani. Dzieci będą dostawać pełnowartościowe jedzenie, bez sztucznych...
 - Słuchaj!!! - wrzasnęła kobieta, nadymając się jak najeżka - Nie chcę, żeby moje dziecko jadło jakieś GÓWNO!
 - No to bardzo mi przykro, nie odpowiadam za to, czym je pani karmi.
 - Co?!
 - Jeżeli ma pani jakieś zażalenia, proszę wysłać je na adres przedszkola. Do widzenia.
 - Ale ona lubi kotleciki! Ma jeść schabowego, to jest zdrowe dla dzieci, nie rozumiesz? Studiowałam dietologię!
 - Świetnie. Do widzenia.
I zatrzasnęłam drzwi. Argumenty nauk dietologii mogłyby okazać się dla mnie... niestrawne."


Nie wiem, czy ten tekst obrazuje rzeczywistą sytuację. To nieistotne. Faktem jest, że takie Panie Mamy są wśród nas.




opinia wdm1: 

Dziwne, że postęp techniczny i wszelkie możliwości, które on nam daje, obracamy sami przeciwko sobie. Nie posiadając kilkudziesięciu kanałów w telewizji, gier komputerowych, komputerów, internetu, dzieci szukały aktywnej rozrywki i całymi dniami biegały na świeżym powietrzu. Ruszały się i przez zabawę czasami nawet nie pamiętały o jedzeniu. Kiedy mamy dostęp do technologii, zatracamy się w niej i zamiast w odpowiedni sposób czerpać z niej korzyści i wiedzę, najzwyczajniej w świecie "obżeramy się nią", co w konsekwencji nas niszczy. To paradoksalne, że w czasach, gdy na okrągło trąbi się o zdrowym żywieniu, coraz bardziej tyjemy, a nasze dzieci wraz z nami. Trudno powiedzieć, czy jest to wina innych, czy tak, jak to w jedzeniu bywa, wszystko zależy od każdego z osobna. 




28 komentarzy:

  1. Byłam ostatnio w kościele na mszy dla dzieci. I wręcz uderzyło mnie to, o czym piszesz! Zastanawiałam się, czy to moje złudzenie, że widzę głównie GRUBE dzieci, czy tak jest naprawdę?!

    Będąc w podstawówce czy gimnazjum zawsze czułam się większa od innych (także ze względu na wzrost). I pomimo, że dopiero podczas wakacji z gimnazjum do liceum dorobiłam się nadwagi (czyli moje BMI było powyżej 25, a przytyłam z 10 kg), to i tak zawsze byłam jedną z bardziej "pulchnych" dziewczyn. A teraz widzę bardzo podobne dziewczynki jak na pierwszym zdjęciu. Których piersi nie są wynikiem dojrzewania a dużej nadwagi, a brzuch wystaje dalej niż one...
    Zastanawiając się nad powodem tego winię głównie ten siedzący tryb życia. Gdy ja byłam dzieckiem, komputer i internet nie oferował jednak tak dużej dawki rozrywki jak teraz, nie było komórek, rozmowy telefoniczne też były kosztowne, więc jak chciałam się spotkać z koleżankami to trzeba było wyjść z domu itd. Żeby dowiedzieć się, co u innych szło się na plac zabaw, boisko, inne osiedle. A teraz wystarczy wejść na fb...

    Co do doświadczeń ze szkolnymi sklepikami to mam identyczne. Pamiętam, że gdy podejmowałam jakieś próby odchudzania w gimnazjum to w szkolnym sklepiku najbardziej "zdrowymi" pozycjami były jabłka i "Kubusie". Nie było nawet kanapek tylko obwarzanki i drożdżówki!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Po tym, co napisałaś, przypomniała mi się moja pierwsza komunia święta. W mojej grupie liczącej kilkadziesiąt dziewczynek, tylko trzy lub cztery miały nadwagę (w tym ja, ale byłam dodatkowo bardzo wysoka). Teraz to się robi pewnie coraz bardziej powszechne. Zerknęłam też na zdjęcie z trzeciej klasy podstawówki. Tylko ja i jedna dziewczyna byłyśmy okrągłe. Reszta zupełnie normalna. Minęło nie tak dużo czasu, a wszystko się zmieniło - to jest przerażające.

      Usuń
  2. A, i przypomniało mi się jeszcze coś gorszego- w gimnazjum przynoszenie kanapek z domu było "wieśniactwem", a jedzenie jogurtów było powodem do drwin... Jej, już prawie zapomniałam o tym... Jak to dobrze, że w liceum to wszystko się zmieniło :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiesz co? Czasami na uczelni obserwuję, jakie kanapki przynoszą z domu ludzie. Tragedia. Chleb z masłem/margaryną i żółtym serem. KONIEC. I nie chodzi tu o to, że po prostu brakuje im pieniędzy (choć nawet żyjąc bardzo skromnie można pozwolić sobie na w miarę zdrowe żywienie), nie! To po prostu brak świadomości! Okropnie się na to patrzy, okropnie.

      Usuń
    2. Dokładnie, moje kanapki mi się wysypują, bo sałata, bo pomidor i zawsze wszyscy komentują moje śniadania, ale na szczęście coraz częściej raczej pozytywnie. Dodatkowo pytają się mnie np. o skład czegoś, co jedzą, żebym przeczytała i oceniła ;)

      Usuń
  3. wszystko co piszesz to prawda. i o nadwadze wśród dzieci, i o jej 'winowajcach' - rodzicach. jednak są odstępstwa od reguły. i nie mam tu na myśli rodziców szczupłych dzieci wpajających im zdrowe nawyki żywieniowe, a takich jak moi. w skrócie - nigdy nie byłam naprawdę gruba, jak byłam mała, to nawet z przewagą ku szczupłemu niejadkowi. moi rodzice wpoili mi, że od słodyczy psują się zęby, więc grzecznie, bez większego żalu ich odmawiałam. nie chodziliśmy do makdonalda, bo tato mówił, że to jest bardzo niezdrowe - i tu już miałam większy żal. bo WSZYSCY chodzili, kolekcjonowali zabawki, a ja co. jak byłam starsza i zaczęłam dostawać pieniądze na jedzenie w szkole, to się zaczęło - kompletnie pozbawiona wcześniej wszystkich czipsów, hamburgerów, niezdrowych słodyczy, rzuciłam się na to jak mała hiena. wydawałam na to wszystkie swoje pieniądze. no i w gimnazjum zaczęłam się niestety robić kluchowata. więc uważam, że rodzice nie są niestety w stanie nad wszystkim zapanować. musiałam przejechać się na własnym, sporym błędzie, który teraz muszę odpokutować, mimo że teraz znam już zasady zdrowego żywienia.
    ciężka sprawa, bo przecież nie wyeliminuje się ze sklepów tego całego szitu ani nie zaciągnie się dzieciaka siłą na wf.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Masz sporo racji, bo nie zawsze rodzice są w stanie kontrolować dziecko. Podejrzewam, że trzeba dużo zdrowego rozsądku, na przykład coś w stylu: słodycze w porządku, ale tylko w weekend. I nie, że od razu pięćdziesiąt batoników, ale na przykład kawałek domowego ciasta, które WIADOMO Z CZEGO jest zrobione.
      Zresztą rodzice rodzicami, ale wiele złego robią też reklamy telewizyjne. Jeśli pokazują tam, że zdrowe śniadanie to chleb z Nutellą, to jak wytłumaczyć dziecku, że wcale tak nie jest?

      Usuń
    2. Chleb z nutellą pół biedy, najbardziej to nie mogę znieść tego lubisia czy jak mu tam na śniadanie... Ciastko z górą tłuszczu i cukru przedstawiane jako idealne śniadanie dla dziecka!

      Usuń
  4. to wszystko, co piszesz to niestety prawda. nie tylko dzieci są coraz grubsze, ale Polaków w ogóle grubych jest coraz więcej. podczas ostatniego pobytu nad morzem jakoś mi się to rzuciło w oczy - mnóstwo grubych ludzi obżerających się frytkami, pizzami, lodami, goframi i karmiących tym całym syfem swoje dużo za pulchne dzieci. Przykro się na to patrzy. Naprawdę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To chyba jest widoczne wszędzie, nie tylko nad morzem. Śmiejemy się z Amerykanów, a powoli się do nich upodabniamy.

      Usuń
  5. sama zawsze należałam do pulchniejszych dzieci, w dodatku przewyższałam wzrostem rówieśników. ;) waga była zasługą raczej dziadków niż rodziców, którzy nie myśleli o konsekwencjach wpychania we mnie słodyczy [czego efektem jest wieczna nadwaga o jakieś 8-1o kg, którą powoli zrzucam dopiero teraz...]. ale nigdy nie wyglądałam jak dzieci z tych zdjęć, tego jestem pewna, bo nawet przed chwilą szybko poszukałam zdjęć z podstawówki [i, przy okazji, oprócz mnie tylko jedną dziewczynę mogłabym nazwać 'pulchniejszą', reszta nie miała problemów z wagą]... chociaż nienawidziłam wfu, to w wolnym czasie pędziłam z tatą na basen, na rowery, pokopać piłkę w parku - nie wiem, jakbym wyglądała bez takiego minimum ruchu.

    nie wiem, o czym myślą rodzice, karmiąc swoje dzieci w taki sposób. nie trzeba odmawiać dziecku loda czy batonika, bo nie o to chodzi, ale niech najważniejsze posiłki - śniadania, obiady - będą zdrowe, pożywne, bogate w niezbędne składniki. sama nie lubię większości warzyw, ale w dzieciństwie mama jakoś je przemycała do potraw - np. zupa ogórkowa przez wiele lat była dla mnie zupą ziemniaczaną, bo ogórki były starte na tarce i wręcz niewyczuwalne. :P nie wyobrażam sobie zabierać dzieci na obiad do kfc czy innego mcshitu, a potem patrzeć, jak po takim posiłku siadają na 5h przed kompem/tv, zamiast uprawiać sport...

    sklepiki szkolne to tragedia, dopiero w liceum zaczęłam cokolwiek kupować w bufecie szkolnym. były tam jogurty, kefiry, kanapki, owoce, woda - zaraz obok pączków, drożdżówek, coli, chipsów, tostów i zupek chińskich, ale były i naprawdę wiele osób to kupowało. ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję za taką obszerną wypowiedź. Nawet nie wiecie, jaka jestem zaskoczona, że aż tak się rozpisałyście!

      Oszukana zupa ogórkowa... zawsze to jakiś sposób, niezły patent :D

      Usuń
  6. racja, że wina rodziców, racja, że czasami też wina presji zewnętrznej. sama byłam jedyną pulchną dziewczynką w szkole, po części przez leczenie sterydami, po części przez pocieszanie się słodyczami i innymi śmieciami (a powodów oczywiście co niemiara) ze szkolnego sklepiku i szkolny wstręt do WF-u. teraz mam głównie na własne 30 kilogramów do zrzucenia, jestem otyła i miewam problemy z najprostszymi czynnościami. podjęłam już walkę o siebie, ale nie o to chodzi. chcę powiedzieć, że kiedy wiem, jak to jest być grubasem i jakie wiążą się z tym problemy, to jeszcze bardziej boli mnie gdzieś w środku, że tak wielu rodziców robi swoim dzieciom taką krzywdę...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Całkowicie się z Tobą zgadzam. Dziecko nie zawsze ma świadomość, że nadwaga czy otyłość wiążą się nie tylko z docinkami ze strony rówieśników. A rodzice wydają się być na to ślepi. Że niby pulchne dziecko wygląda lepiej? Nie wiem, z której strony...

      Usuń
  7. pamiętam jak za moich czasów (rocznik '87) 'grubasem' nazywało się dzieci, które po prostu miały taką urodę, w sensie chomicze policzki itp.;) mało było prawdziwych grubasów, raczej szkieletorki plus kilka sztuk takich normalniejszych (tzw. 'grubasów';)) na klasę. dzisiaj oczom nie wierzę, kiedy obserwuję te małe spaślaki, a ich rodziców to bym posłała na jakiegoś karnego jeżyka;) mam przyjaciółkę, która w liceum była prawdziwym grubasem, wyjechała z domu na studia i schudła, nie wiem, z 30 kg? w każdym razie w końcu wygląda jak normalna dziewczyna. mimo wszystko strasznie jej współczuję, bo kiedy byliśmy w liceum, to chodziłyśmy z dziewczynami na jakieś imprezy, kupowałyśmy sobie modne ciuchy w nowo powstających galeriach handlowych, a ona mogła nosić jedynie męskie sportowe bluzy. widzę, jak teraz odżyła i o ile więcej radości sprawia jej samo życie. tylko, że ona ma 25 lat, a dopiero teraz przeżywa sytuacje, które ja przeżywałam jako szesnastolatka, dopiero teraz zaczyna sobie układać życie itd. i co najważniejsze w moim wpisie, to fakt, że moja przyjaciółka odczuwa teraz ogromny żal w stosunku do rodziców i o wszystko ich obwinia, jej przyjazdy do domu rodzinnego kończą się zawsze jakimiś kłótniami etc. więc jeśli jakiś rodzic to czyta, to niech weźmie sobie tę historię do serca, bo uszczęśliwienie dziecka poprzez danie mu batonika trwa niestety krótko - potem są już tylko wzajemne żale i pretensje. pozdrawiam!:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Też nosiłam męskie bluzy. I męskie spodnie. Innych nie było. Boże, gdy sobie przypominam, nie wiem, czy bardziej chce mi się płakać, czy śmiać. Straciłam najlepsze szkolne lata na bycie grubasem, tego się już nie cofnie.
      Dziękuję za Twoje słowa :)

      Usuń
  8. Kiedy spoglądam na zdjęcia z podstawówki, widzę, że nie miałam w klasie ani jednej otyłej osoby. Jedna koleżanka miała szerokie biodra i uważała (co zostało jej do dziś), że jest przez to strasznie gruba i jeden kolega był masywniejszy od innych. Tyle. Na przerwach graliśmy w piłkę - jak nie na boisku, to na korytarzu, urządzaliśmy wyścigi, nikt nie unikał WFu. I nawet jeśli w szkolnym sklepiku wcinaliśmy czipsy i drożdżówki, duża dawka ruchu zapewniała nam 'normalne' sylwetki. Kiedy patrzę na dzisiejsze dzieci, aż nie mogę uwierzyć - mamy naprawdę zapasiony naród. Na WF nie chodzą, po boiskach nie biegają. Kuźwa! Przechodziłam dzisiaj koło mojej podstawówki/gimnazjum - na stojaku rowerowym JEDEN rower, a pół parkingu i trawnika zawalone skuterami. Na osiedlu widuję tylko przedszkolaki, a spacerom między blokami towarzyszy akompaniament sygnału z GG. Kiedy ja miałam 9-17 lat spędzałam całe dnie na dworze - podchody, wyścigi, chowany, państwa-miasta, guma, skakanka, trzepak i milion innych cudów. Teraz w miejscach, w których bawiłam się za młodu, nikogo nie ma. Pustka...

    Oprócz tego, że załatwienie zwolnienia z WFu jest sprawą banalną [głupi lekarze!], i ja główną winą za otyłość dzieci obarczam rodziców. Zamiast zrobić dzieciom śniadanie i obiad, wolą wcisnąć parę złociszy na pączka i czipsy, a w lodówce zostawić mrożoną pizzę. To nie jest moja sprawa, ale kiedy siedzę w Galerii i przy stoliku obok widzę otyłe dziecko z trzema burgerami, frytami, colą i ciastkiem, mam ochotę wygarnąć rodzicom, że są pozbawieni mózgów. Nawet w takim KFC można względnie zdrowo zjeść - sałatka z grillowanym kurczakiem + herbata zamiast Pepsi i już jest lepiej. U mnie w Galerii od razu widać w czym gustują Polacy/częstochowianie - do KFC i McD kolejki ciągną się kilometrami. Do zdrowego żarcia na wagę i North Fisha zawsze można podejść od razu. Smutne...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O tych placach zabaw, to często na Demotywatorach się pojawiają różne obrazki. Fakt, teraz dzieci na dworze już nie widać. Mam na osiedlu fantastyczny plac zabaw, ogrodzony, olbrzymi, ale najczęściej widać tam albo mamy z maleńkimi dziećmi, albo nastolatki. Nie widać tych dziewięcio-, dziesięcio-, jedenastolatków, zupełnie jakby nie istnieli. To smutne, że zabawy na dworze zostały zastąpione przez zabawy z internecie.
      Łza mi się w oku kręci gdy wspominam zabawy w chowanego lub podchody, gdy trzeba było dobiec do klatki schodowej i "zaklepać" waląc dłonią w drzwi. Teraz tego nie ma.

      A w galeriach nawet nie podchodzę do tych "restauracji". Nie jadam w fast foodach (no, może KFC raz na pół roku :P), więc oszczędzam sobie widoku, o którym piszesz. Ale fakt, problem jest ogromny.

      Usuń
    2. My też waliliśmy w drzwi :D I w ogóle siłą nas do domu zaciągali, tyle czasu na dworze spędzaliśmy. A teraz słyszę jak sąsiadka swojego dzieciaka wypycha - 'no idź coś porób na dworze, zostaw komputer'. Najgorszy jest jednak mój chrześnik (nie ten, którego zdjęcia mam na fejsie ;)) - ma 5 lat, waży ponad 30kg, spędza ok. 12 godzin dziennie grając w strzelanki, a za jedyne słuszne jedzenie uznaje hamburgera. Ewentualnie pizzę lub schabowego...

      Usuń
  9. W pełni się z Tobą zgadzam. Ja od zawsze byłam trochę większa (ale nie otyła) i uważam że duży w tym udział mają moi rodzice. Do szkoły nie dostawałam drugiego śniadania, tylko pieniądze...a jak wiadomo sklepik szkolny zaopatrzony jest świetnie - w batony, zapiekanki, napoje gazowane etc.
    Teraz to wszystko się trochę zmienia - na szczęście pojawia się więcej akcji promujących zdrowy tryb życia w szkołach/przedszkolach, na lekcjach niektórzy nauczyciele też poruszają ten temat i uświadamiają maluchy. U mojej siostry w podstawówce jest zakaz przynoszenia słodyczy i napojów gazowanych, więc mała dostaje głównie owoce, jogurty ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ech... fajna podstawówka tej Twojej siostry, oby takich więcej w Polsce :)

      Usuń
  10. Wystarczy przejść się na pierwszy lepszy basen czy aquapark... to jest chore i cieszę się, że moje dziecko nie będzie w tym uczestniczyć. Już mi się włos jeży na głowie, jak pomyślę, że w większości przedszkoli i szkół dzieciaki dostają jedzenie z kateringu, którego nikt nie sprawdza...

    OdpowiedzUsuń
  11. Zgadzam się z tobą w zupełności. :)
    Cóż, ja jestem jeszcze gimnazjalistką i staram się spędzać czas jak najbardziej aktywnie. Kilka metrów od domu mamy "nasz murek" i boisko, tam często grywamy w piłkę (tak! to jeszcze się praktykuje! ;)) Natomiast mam w klasie koleżanki, które wf unikają jak diabeł święconej wody, nawet wtedy, gry ćwiczymy bez chłopców. I tu nie przez zwolnienia lekarskie... po prostu im się nie chce i nauczyciele to zwyczajnie olewają, ale z tego, co słyszałam, mają przykładać do tego uwagę i odnotowywać. A nasze wf'y są super! Są naprawdę zróżnicowane, czasem mamy aerobik, czasem siatkówkę, zdarzają się zawody... ale muszą się oczywiście znaleźć osoby, które narzekają.
    Kiedyś prowadzono akcję z piciem "mleka", za które rodzice płacili... Truskawkowe/waniliowe/czekoladowe, piekielnie słodkie i sztuczne. Nigdy nie miałam mówione niczego o zdrowej żywności, szkoda. Ale z tego, co się orientuję, dzieciaki w podstawówce w zeszłym roku dostawały marchewki i jabłka.
    Obserwuję uczniów podstawówki, i mogę powiedzieć, że to głównie oni obkupują się w sklepiku w gumy, czekoladki i chrupki. Głównie są to klasy 2-5. Znam dziewczę, lat 12, które potrafi tygodniowo w sklepiku wydać nawet 60 zł na łakocie...
    Ja zawsze byłam okrąglutka (głównie od leków) i niezwykle energiczna, biegałam w kółko i jeździłam na rowerze, a spotkania na podwórku były ogromną radością... Powoli chyba ten gatunek wymiera, a nastaje era "nastolateq", jeśli wiesz, co mam na myśli. ;)
    Ech, a dziś międzynarodowy dzień czekolady...

    OdpowiedzUsuń
  12. Żeby wnieść promyk nadziei powiem, że na wsiach jeszcze nie ma takiej tragedii. Mam na przeciwko domu podstawówkę, okna mojego pokoju wychodzą na nowiutkie i błyszczące boisko i NIE MA DNIA, żeby dzieciaki nie grały w piłkę. Obok boiska rosną morwy i jabłoń i też są doszczętnie ogołocone przez dziatwę, więc owoce w jakiejś ilości jednak jedzą :)
    Mnie za to niepokoi trochę inna tendencja. Jak ja miałam jakieś dwanaście lat, po prostu lazło się na dwór i ganiało gromadnie po wsi, kąpało się w stawie, łaziło po drzewach, robiło się łuki, proce, ogniska. Teraz dwunastoletnie dziewczynki idą spotkać się z koleżankami w swoich najbardziej wyjściowych ubraniach, z makijażem i wyprostowanymi włosami i nie ma mowy o tym, żeby się BAWIĆ. Bawienie się jest dla przedszkolaków! One siedzą na ławeczkach, plotkują i chichoczą. I jeszcze krzywo na mnie patrzą, bo jeżdżę rowerem do sklepu w DRESIE. Przecież to wstyd, pomykać po piaszczystych wiejskich dróżkach w takim prostackim dresie!

    OdpowiedzUsuń
  13. A ja mam teraz problem, bo przez pracę (siedzącą) znów przytyłam i brakuje mi motywacji (szukam jej i znaleźć nie mogę :(), aby zabrać się za siebie i zrzucić te 4 kg chociaż, ehhh :(
    A te dzieciaki... Siedzą w domu, przed telewizorem czy kompem i nic nie robią, a w szkole... Ile razy sama kupowałam coś niezdrowego, bo zdrowa kanapka czy sałatka kosztowały od 4 zł wzwyż! Przegięcie jakieś. Poza tym niezdrowe jedzenie jest szybsze do przygotowania... Podobno :x... W szkole tez nie ćwiczą na wf i szczerze? nie dziwię im się! Nie każdy ma zdolności do biegania czy skakania tak, jak to pokazują statystki, na postawie których nauczyciel wystawia ocenę, a automatycznie dołuje to dzieciaki.
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  14. 1. Kompletny brak świadomosci i wiedzy na temat zdrowego odżywiania wśród rodziców. Rodzice lub dziadkowie przekarmiają dziecko, bo chcą dla niego dobrze, a tak naprawdę rujnuję mu dzieciństwo. Ale jeszcze straszniejsze jest to, że w dobie internetu i powszechnego dostępu do książek, ludzie skutecznie bronią się przed wszystkimi informacji nt. zdrowego odżywiania. Moi znajomi pytają mnie np. czy produkty z błonnikiem są zdrowe. Dorośli ludzie, studiujący, a nie wiedzą podstawowych rzeczy.Nie muszę dodawać, że dla nich odchudzanie, to życie na listu sałaty i jabłku. Co oni przekażą swoim dzieciom? Albo co przekazali im rodzice? Głównie miłość do wszystkiego co tłuste, smażone, przesłodzone i przesolone.
    2. Kolejnym grzechem rodziców jest to, że nie zachęcają dzieci do ruchu. A przecież dzieci kochają sie ruszać (a tym które nie lubią, trzeba to odpowiednio 'sprzedać'). I nie chodzi mi tylko o wf. Są przecież zajęcia sportowe, nawet bardzo mało aktywne dziecko znajdzie coś dla siebie. Rodzicu, jeżeli dziecko nie lubi grać w siatkówkę, to zapisz je na basen, tenis, cokolwiek. Ale to wymaga wysiłku ze strony rodzica. Ja byłam zawsze takim spokojnym, mało ruchliwym dzieckiem. I moim rodzicom i dziadkom było to bardzo na rękę. Kiedy gdzieś koło 4 klasy zaczęły się problemy z wf (wszystkie dzieci potrafiły zrobić przewrót w przód, a ja nie), moi rodzice po prostu stwierdzili, że nie trzeba nic z tym robić, bo wf nie jest najważniejszy. Lepiej, że może po prostu nie jestem uzdolniona w tej dziedzinie. Kiedy ktoś im podsunął pomysł jakiś zajęć sportowych, to owszem zgodzili się, ale kiedy po pierwszych zajęciach byłam zniechęcona i nie chciałam już dalej na nie chodzić, ucieszyli się, bo nie trzeba mnie było tam zawozić. Dopiero w czasach gimnazjalnych zaczęłam uprawiać sport i... wszystkie moje problemy zniknęły. Także nie zgadzam się z przedmówczynią, nie ma czegoś takiego jak zdolności do biegania czy skakania. Jak ktoś biega i skacze kilka razy w tygodniu, to nie ma opcji, żeby nie mieścił się w tych tabelkach wuefistów :)
    3. Rozwijając temat wuefu - jeżeli jest on dobrze prowadzony to wszystko jest ok. Gorzej jest jak wuefista daje piłkę i mówi 'grajcie' po czym znika w kantorku zrobić sobie kawę. Taki wf to po prostu farsa.
    4. Szkodzą sobie też same dzieci, kupując słodycze i inne paskudztwa. Zgadzam się, że rodzice nie upilnują, ale myślę, że jeżeli w domu były zdrowe nawyki żywieniowe i rodzice pokazali zamienniki słodyczy, to dzieci tak strasznie nie ciągnie do tych niezdrowych rzeczy. Przecież można upiec ciasto w domu (w którym wiemy co jest, ile jest cukru itp) i dziecko może je czasem wziąć do szkoły. Można dawać do szkoły obrane marchewki do podgryzania, suszone jabłka, surowe jabłka, czasem jakieś suszone owoce. Tylko to znowu wymaga wysiłku od rodziców - bo łatwiej dać pieniądze na słodycze, niż zrobić dobre drugie śniadanie do szkoły.
    Podsumowując, myślę, że waga dziecka jest w dużej mierze zależna od zachowania rodziców. Na pewno wychowanie grubego dziecka jest prostsze - nie trzeba robić zdrowego jedzenia (bo to takie skomplikowane ;p), obierać warzyw, myć owoców, przygotowywać drugiego śniadania. Nie trzeba dbać o zajęcia sportowe. Można posadzić dziecko przed komputerem i w końcu po pracy się zrelaksować, bo nikt nie będzie nam przeszkadzał...
    Kit
    ps. Mówię cały czas o dzieciach zdrowych, nie o tych, których problemy z wagą, są spowodowane chorobami.
    ps2. ostatnio moja znajoma z grupy (studiuję medycynę) usiłowała mnie przekonać o zaletach diety Ducana (No bo niby szkodzi, ale przecież odchudza, więc czemu nie spróbować? ;p )Jak widać, nawet ludzie, którzy powinni wiedzieć ' co i jak' ulegają temu powszechnemu lenistwu, a zdrowe odżywianie traktują jako najgorsze zło.

    OdpowiedzUsuń
  15. Hej :) Od kad pamietam zawsze mialam nadwage, nigdy nie bylam otyla. Z nadwaga poradzilam dopiero sobie po porodzie, dzieki Tweojemu blogowi. Bardzo mnie zmotywowal. Mam 3 letniego synka, staram sie go zywic zdrowo, pozwalam mu skosztowac wszystkiego. Nawet gdy byl ze mna na weselu wipil troche coli czy fanty, ale tych produktow nie mam w domu wiec nie chcial nigdy wiecej. A gdy widzi puszke pepsi odrazu mowi, ze to nie dla dzieci tylko doroslych :) Czasmi chodze z nim do MCdonald's kocha zabawki z happy meal :) najczesciej zamiast frytek biore mu torebeczke owocow, bo nie lubi frytek zje 1,2 i pozniej mowi mama jedz heh ( w UK jest wybor frytki, owoce lub marchewka) Jest bardzo szczuplym i wysokim dzieckiem jak na swoj wiek, niektorzy mysla, ze ma niedowage, ale wszystko jest w normie. Nie jest to dokonca zasluga diety, bo slodyczkow mu nie odmawiam, a chipsy pozera paczkami razem z tata, jednak jest bardzo ruchliwy i ma niesamowita pzremiane materii. Gdy cofam sie do swojego dziecinstwa i pomysle, ze moglabym jesc tyle co on i nie tyc, to byloby wspaniale, ale ja niestety zamiast nadwagi bylabym bardzo otyla i chyba nie dalabym sie rady ruszac. Teraz to juz naprawde nie wiem od czego to zalezy hmmm Jeszcze napisze wam jedna ciekawostke, w szkole w UK jesli dziecko je swoj lunch przynoszony z domu nie moze ona zawierac slodyczy, slodkich i gazwoanych napojow, tylko zdrowe jedzonko np. warzywa, owoce jakies grilowane miesko. Pozdrawiam! /EvE/

    OdpowiedzUsuń

Zastrzegamy sobie prawo do usuwania komentarzy obraźliwych i wulgarnych, zarówno w stosunku do autorów, jak i czytelników oraz innych komentujących. Blog nie jest miejscem wyładowywania swoich frustracji. Szanujmy się nawzajem!

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...