127. wołowe miłostki - gulasz.

     Uwielbiam mięsne paciaje. Mieszane w garnku z warzywami (lub bez) i podawane później z kaszą czy ziemniaczkami, są aromatyczne, rozgrzewające i nieprzyzwoicie smaczne. 

     Czasami jest tak, że ni stąd ni zowąd przypominamy sobie o potrawach, których istnienie zepchnęliśmy dawno temu gdzieś do najgłębszych zakamarków naszej pamięci. To właśnie przytrafiło mi się ostatnio, gdy w sklepie rzuciła mi się w oczy tacka pełna pięknej, czerwonej gulaszowej wołowiny. Nie potrafiłabym przejść obok niej obojętnie, dlatego czym prędzej stała się jednym z nabytków wypełniających mój wózek z zakupami. 

     Moja szanowna Matula (mogłabyś tak czasami skomentować, hę?) nie wiedziała jeszcze, że będę zawracać jej głowę pytaniami o to, co, jak i z czym.  Halo, Mamo, tu Twoja dwudziestodwuletnia córka, adeptka sztuki kulinarnej. Słuchaj, powiedziesz mi, jak przyrządzić to mięcho? Zdaję się na Ciebie, bo wiesz, musi wyjść naprawdę doskonale. Cóż... I tak zrobiłam po swojemu. Paciaję.  Z kaszą gryczaną. (Mięso stało na 3 stopniu podium)

Składniki (2 porcje):

- ok. 300 g wołowiny „na gulasz”;

- duża cebula;

- 2 ząbki czosnku;

 - kostka mięsna (powinnam się uderzyć w głowę gumowym młotkiem za używanie tego typu polepszaczy...);

- suszony rozmaryn;

- suszona szałwia;

- papryka słodka i ostra;

- liście laurowe;  

- ziele angielskie;

- sól, pieprz, olej;

     Wołowinę myjemy i osuszamy. Podsmażamy na niewelkiej ilości oleju, aż się ee... nie wiem, czy słowo zarumieni jest tu właściwym, w każdym razie, aż będzie DOŚĆ brązowe. Zdejmujemy je z patelni i na tym samym tłuszczu (ponieważ zwykle mam go niewiele, dodaję trochę wody) szklimy/podduszamy cebulę i czosnek pokrojone w kostkę (czosnek pokroić w naprawdę małą kostkę, lub przecisnąć przez praskę). Po chwili dodać pokrojone w mniejsze kawałki mięso i zalać szklanką bulionu. Dodać 2, 3 kuleczki ziela angielskiego, 2 liście laurowe i sporą szczyptę rozmarynu (u mnie to naprawdę ogromna „szczypta”). Dusić, dusić, dusić i dusić. Aż się udusi. Tzn. aż mięcho będzie dość miękkie (naprawdę, doskonały sposób podawania przepisu sobie dzisiaj wymyśliłam). Dodać pozostałe przyprawy i dusić jeszcze chwilę. 

I teraz...

NIE zagęszczałam sosu. Darowałam sobie mąkę, darowałam sobie śmietanę. Zamiast tego, wsypałam do mięsa torebkę kaszy gryczanej (tzn. nie samą torebkę, a jej zawartość, rzecz jasna) i wymieszałam. Podałam paciaję z surówką z kapusty pekińskiej, marchewki i kiszonych ogórków (z łyżeczką gotowego sosu czosnkowego). Waldek nie wypluł wszystkiego na talerz, więc chyba mu smakowało (serio, dałabym sobie rękę uciąć, że oddał mi UMYTY talerz...). Mnie smakowało bardzo, ale to raczej nic nowego, bo nie gotowałabym rzeczy, które by mi nie smakowały. Tak czy siak, polecam. Zdjęcia nie posiadam, ponieważ:

1) rozładowały mi się baterie w aparacie;

2) paciaje nie są nadzwyczaj fotogeniczne. 

Czas na wyznanie miłości. Kocham wołowinę, naprawdę. Ludzie, którzy jej nie lubią, wydają mi się podejrzani. Ludzie, którzy W OGÓLE nie jedzą mięsa, wydają mi się podejrzani. Dlatego przepis dedykuję Makii, Formacji Roślinnej, która podejrzana nie jest absolutnie.